اگر شخصی با ATS از سروصدا دوری گزیند،حساسیت شنوایی اش فروش سمعک فوناک به شرایط پیش از مواجهه بازمی گردد.الگوهای نمونه ای از بازسازی ATS بعد از مواجهه با صدا در شکل B1-18 نشان داده شده است. برای سطوح پایین مواجهه،مواجهه هایی با زمان کوتاه و یا هردو،حد آستانه را تقریباً با زمان لگاریتمی بازسازی کرده و بعد از یک روز از مواجهه کامل می شود (شکل B1-18خط نقطه چین) برای مواجهه های شدیدتر،TTS بزرگتر بوده و بازسازی با تأخیر انجام می شود،اما معمولاً در حدود یک هفته کامل می شود.اگر مواجهه با صدا شدید باشد،حد آستانه بطورکامل بازسازی نمی شود؛یعنی اینکه نمونه یک تغییر آستانه دائمی (PTS) را حفظ می کند (Clark,1991a). PTSهای ایجاد شده با مواجهه سروصدا،مرتبط باNIPTS (تغییرات آستانه ی دائمی ناشی از سروصدا) هستند که در متونی که با تنظیمات و مقررات مواجهه با صدا سروکار دارند دیده می شود.(American National Standards Institute,1996;NIOSH,1998) علائم TTS شامل پیرگوشی، احساس پربودن یا فشار در گوش و احساس صحبت کردن با صدای خفه یا آهسته می باشد. (Clark & Bohne,1999)اکثر مردم بعضی یا تمام این علائم را بعد از شنیدن موسیقی با صدای بلند چه بصورت زنده یا از طریق هدفون،شرکت در فعالیت های پرسروصدا مثل شلیک با اسلحه ی گرم،یا شرکت در وقایع ورزشی تجربه کرده اند. (Clark,1992) خوشبختانه مثل TTS، خودبخود، علائم معمولاً درمدت یک روز فروکش می کند.
دراین مرحله، بیمار معمولا به مامی گوید که "من فقط به خرید سمعک ویدکس این علت اینجاهستم که همسرم ازمن درخواست کرده که شنوایی ام راچک کنم" . ادیولوژیست می تواند با پرسیدن دوسوال به برخی اطلاعات مهم پی ببرد: "همسرتان درمورد شنوایی شماچه می گوید؟" (اجازه دهیدکه اوداستانش رابگوید، بدون اینکه به اوکمک کنید) وسپس این سوال که "شما امروز شنوایی تان راچطور توصیف می کنید؟" توجه داشته باشیدکه ما ازبیماردرخواست نمی کنیم که هرمشکل شنیداری راتوصیف کند، ما بی طرفانه رفتارمی کنیم. مااکنون دریک دوراهی هستیم، وپاسخ های بیمار مارا درانتخاب مسیر راهنمایی می کند. اگربیماربگوید "من باهمسرم مخالفم، من فکرمی کنم شنوایی ام خوب است" دراین صورت مابا احترام نسبت به برداشت های بیمار رفتارمی کنیم. "بسیارخوب، پس اجازه دهیدتست شنوایی انجام شود وببینیم نتیجه چه می شود." زمانی که آزمایش انجام شد، مابادقت نتایج را ارائه می کنیم: "من به این نتیجه رسیدم که شما یک کم شنوایی متوسط درهردو گوشتان دارید، برای مثال شما حدود 40% ازکلمات را ازدست می دهید. ولی تنها شما می توانید بگویید که آیا آن به عنوان مشکل احساس می شود یاخیر." هدف مااین است که به معضل بیمارتوجه کنیم: نتایج ادیومتریک با وضعیت پیشین بیمار ناسازگار است، بنابراین ممکن است نسبت به آن حالت تدافعی احساس کند. اویا باتوضیحی مثل "فقط گزارش رابرای من بفرستید، من قول می دهم هرکاری لازم باشد انجام دهم" عقب نشینی می کند یا اینکه ممکن است بخواهد به مرحله بعدی توجه کند (در ادامه توضیح داده می شود). اگراو عقب نشینی کند وهیچ تصمیمی در آن زمان نگیرد، دراین صورت او حداقل احساس می کند که ادیولوژیست دیدگاه اورا درک کرده وبرای تغییر، درزمانی که اوآماده نیست به او فشارنیاورده است. اگراو زمانی تصمیم پگیرد که دریافت کمک شنوایی راپیگیری کند، دراین صورت اواحساس می کند که می تواند به این ادیولوژیست اعتماد کند. همراهی بیمار به خارج ازمطب بدون دریافت کمک شنوایی به معنای شکست ادیولوژیست نیست. ما مسئول تصمیمات بیمار نیستیم؛ ماتنها برای حمایت ازتصمیمات آنها مسئولیم (مثل فراهم کردن کمک شنوایی مطلوب زمانی که آنها می خواهند). درحقیقت، پیش بردن روند کاربا توصیه تقویت، زمانی که بیماربه ما می گوید که به هیچ وجه به آن علاقمند نیست، امری غیراخلاقی است. شکست واقعی درادیولوژی، درسمعک های مانده درکمد به جای اینکه مورداستفاده قرارگیرند می باشد.
در طول این سالها دانش آموزان همچنین به توسعه مهارت های خرید سمعک استارکی میان فردی یا اجتماعی مناسب برای دفاع از نیازهایشان هنگام رفتن به کالج یا مراکزکاری، نیازدارند. این عمل توسعه غالبا توسط برنامه های آموزشی حمایت نشده است، درنتیجه باعث می شود که دانش آموزان فارغ التحصیل دبیرستان بدون یادگیری چگونگی توصیف و درخواست خدمات مورد نیازشان برای موفقیت وارد مقاطع تحصیلی بالاترشوند یا مشغول به کار شوند. بنابراین درمانگران نوجوانان با دو چالش روبروهستند؛ یعنی هم کمک به آنها دراین مرحله برای حل مسائل کنونی مثل هویت خود، وهم کمک به رفع نگرانی های قریب الوقوع آینده؛ واغلب به نظرمی رسد که به نیاز اول خیلی بیشتر توجه می شود به طوری که از نیاز دوم چشم پوشی می شود. خلاصه این بخش محدوده ای ازمشکلات روانی وعاطفی که ممکن است درنتیجه بزرگ شدن باکم شنوایی رخ دهد، راتوصیف کرد. علاوه برself-concept، دلبستگی به والدین، تکامل عاطفی وقابلیت اجتماعی نیزمی توانند به علت محدودیت های ارتباطی تحت تاثیرقرار بگیرند. مداخلاتی به منظورکمک به کاهش این اثرات وجود دارند وهنگامی که نگرانی هاافزایش می یابد، باید مورداستفاده قرارگیرند. دربخش بعدی نقش ادیولوژیست درارائه برخی ازاین مداخلات توصیف می شود. مشاوره کودکان ونوجوانان: درباره چه مواردی باید صحبت شود؟ چه کسی باکودکان ونوجوانان درباره چالش های شنوایی آنها صحبت می کند؟ این امربه خوبی درحوزه فعالیت ادیولوژی قرارمی گیرد که حمایت سازگاری فردی رابرای کودکان علاوه بربیماران بزرگسال فراهم می کند. یک راه برای این کار فراهم کردن فرصت هایی برای صحبت ازطریق روش غیرمستقیم می باشد؛ به جای اینکه فرد رادرنقطه ای قراردهیم که درموردعکس العمل ها وترس هایش صحبت کند، ادیولوژیست می تواند نکته سومی رابرای عکس العمل نشان دادن نسبت به آن ارائه دهد: یک بررسی، یک نقل قول، یک کتاب، یک ایده. نکته ها یادلایل بحث وگفتگوی ارائه شده درزیر ازمطالعات Clark وEnglish (2004)و English (2002) گرفته شده اند. یک فرمت گروه کوچک به منظوردراختیارگذاشتن فرصت یادگیری وشناسایی باهم سالانشان توصیه شده است، با این حال اگر این فرمت امکان پذیرنباشد مکالمات یک دریک نیزمفید ومناسب می باشد.
عوامل غير پاتولوژيك با rate تحريك كم زمان فروش سمعک اینترتون نهفتگي Pa دو برابر بزرگسالان است (50 ms) قله پهن Pa Na با ثبات بيشتري ثبت ميشود حتي اگر Pa نباشد. دامنه Pa در طول نوزادي تا اواخر كودكي افزايش دارد و با سالمندي كاهش ميابد در افراد با شنوايي نرمال زمان نهفتگي Pb (P1 ALR) در 15 سالگي به مقادير بزرگسالي ميرسد. AMLR بچه هاي كمتر از 8-10 سال بايد با احتياط تفسير شود. عوامل غير پاتولوژيك سالمندي - مورفولوژي ضعيف امواج - زمان نهفتگي و دامنه افزايش يافته علل افزايش دامنه Pb: كاهش عملكرد مهاري نواحي ساب كورتيكال و كورتكس شنوايي كاهش ماده سفيد در نواحي prefrontal عوامل غير پاتولوژيك جنس زمان نهفتگي كمتر و دامنه بيشتر امواج در زنان برتري دستي زمان نهفتگي Pb راست دست > زمان نهفتگي Pb چپ دست دماي بدن مطالعات كمي در اين مورد موجود است. زمان نهفتگي افزايش يافته و دامنه كاهش يافته Pa با افزايش دماي بدن ؟ با افزايش دماي بدن براي ثبت امواج نياز به rate كمتر است. عوامل غير پاتولوژيك آرتيفكت جهت كاهش آرتيفكت مهمترين عامل آرامش بيمار است. (Postauricular Muscle) PAM الكترود منفي در لاله گوش يا ماستوئيد صداي شديد (70 dBnHL يا بيشتر) بيماران نگران و يا منقبض شده (tense) يك قله شارپ در ناحيه 13-15 ms با دامنه بزرگتر از Pa
تمام استنباط ها، چه استنباط های تشریحی و چه استنباط های پلی، مبتنی بر منطق کلیک کنید یا شناخت جهان واقعی هستند. یک عنصر سازنده ی مهم در تبادل های ارتباطی موفقیت آمیز تضمین این امر است که طرف مقابل گفتگو دارای دانش و شناخت کافی باشد تا او نیز بتواند به طور دقیق استنباط سازی نماید. بسیاری از استنباط ها بر مبنای نوشته ها ها شکل می گیرند ( شانک و آبلسون 1977). اسکریپ ها (script)در حقیقت زمینه هایی کلی در باره ی زنجیره ای از فعالیت های عام هستند. برای مثال، بیشتر افراد در باره ی رستوران یک اسکریپت دارند. اگر کسی بگوید که فرید به رستوران رفته است و یک گوشت کبابی سفارش داده است، دانش ما در رابطه با اسکریپت ها این امکان را به ما می دهد تا استنباط نماییم فرید از روی دفتر منو و به واسطه ی خدمتکار یا گارسون این گوشت کبابی را سفارش داده، آنچه را که سفارش داده است خورده است و در نهایت مبلغی را در ازای آن پرداخت نموده است و ..... . بخشی از فرایند یادگیری در یک شغل جدید و یا اینکه چگونه باید در یک موسسه ی جدید ( مثلا یک دانشکده) عمل کنیم مستلزم بدست آوردن این اسکریپت ها می باشد چرا که از این طریق می آموزیم که فرایند انجام امور و کارها در هر جایی چگونه است. هر اندازه که افراد از نظر اجتماعی و فرهنگی بیشتر به هم نزدیک باشند، اسکریپت های مشترک بیشتری با هم دارند. به همین دلیل است افرادی که در اطلاعات اندکی با هم مشترک هستند فرایند ارتباطی و روابط متقابل آنها نسبت به افرادی که در بیشتر زمینه ها و اطلاعات با هم مشترکند سخت تر و دشوارتر است. هر اندازه که دو نفر در اطلاعات و زمینه های بیشتری با هم مشترک باشند به احتمال بیشتر هریک از آنها می تواند در باره ی آنچه که در ذهن دیگری است قضاوت درست تری داشته باشد و چه بسا استنباط های طرف مقابل خود را در باره ی یک موضوع بدانند. برای مثال، استنباطی که ما در باره ی هر دو جمله ی شماره ی 23 در بالا داریم کاملا بر مبنای مشخصه ی فرهنگی است: مطابق روایات، پرنده های غربی پوششی سفید بر تن دارند، اما پرنده های دیگر فرهنگ ها اینگونه نیستند. ما بعدا در همین فصل این نکته را بررسی می کنیم. استنباط ها علاوه بر تسهیل تفسیر گفتمان، می توانند در انتقال اطلاعات به ما نقش آفرین باشند. تصور کنید که جمله ی زیر به گوش شما می خورد:
استنباط هایی که در متن، عبارات کلی را برای ما مشخص می سازند سایت تهران صفیر استنباط های تشریحی هستند. اینکه افراد تحت چه شرایطی استنباط های تشریحی را ایجاد می کنند نامشخص است، اما اغلب مشخص است که آنها این کار را انجام می دهند. از آنجایی که استنباط های تشریحی برای به هم پیوستگی گفتمان ضروری نیستند، لذا این استنباط ها برعکس استنباط های پلی، در فهم متن چندان مهم نیستند و نقش مهمی ایفا نمی کنند. سینگر ( 1994) در بررسی که انجام داد از مشارکت کنندگان خواست تا بعد از شنیدن یکی از سه جمله ی زیر صحت و سقم گزاره ی " دندانپزشک دندان را کشید" را بررسی کنند: همچنین باید خاطرنشان ساخت که تمام گفتمانها آنطور که باید نیاز به استنباط ندارند و در بعضی از گفتمان ها معنای دقیق جمله به خودی خود در ذهن خواننده نقش می بندد. به جمله های زیر دقت کنید: (26) الف- دندانپزشک بدون درد دندان را کشید، بیمار روش جدید را دوست داشت ب) دندان بدون درد کشیده شد، دندانپزشک از روش جدید استفاده کرد. ج) دندان بدون درد کشیده شد. بیمار روش جدید را دوست داشت. در جمله ی 26 قسمت الف نیاز به هیچگونه استنباطی برای درک جمله ی دندانپزشک بدون درد دندان را کشید وجود ندارد. از طرفی هیچ استنباطی برای درک اینکه بفهمیم چه کسی دندان را کشیده است نیز وجود ندارد. چرا که جمله دقیقا عنوان می دارد که این دندانپزشک است که دندان را کشیده است. اما در جمله ی دوم خواننده به خودی خود نمی داند که چه کسی دندان را کشیده است. مگر زمانی که به بخش دوم جمله مراجعه کند. اما در جمله ی الف نیازی به مراجعه به قسمت دوم جمله نیست. همیشه برای افراد ساده تر است تا گفتمانها و محاوره هایی را پردازش کنند که همان چیزی است که آنها قبلا با آن آشنایی داشته اند. هر چه بیشتر خواننده در باره ی موضوع آگاهی داشته باشد، به همان اندازه ساده تر می تواند استنباط لازم را از جملات استخراج کند و آنها را به شکل یک قالب منسجم دراورد.
تغییرات موقتی آستانه : شبیه دیگر سیستم های بدن انسان ،گوش می تواند خسته و فرسوده شود اگر که فروش سمعک استارکی متحمل کار بسیار سخت و طولانی شود.دانستن این موضوع جالب است که حتی گوش کردن پیوسته ی صداهای با سطوح نسبتاً پایین می تواند باعث کاهش اندکی در توانایی شنوایی فرد شود.حتی اگر صدای معلم شما در حدود dB70 تا dB 75 (سطح فشار صوت یا SPL) در یک کلاس معمولی باشد،می تواند موجب کاهش اندکی در شنوایی بعد از یک ساعت درس گردد.وقتی که صدا از بین می رود (قطع می شود)خوشبختانه گوش می تواند بطورکامل و معمولاً ظرف چند ساعت بازسازی شود.بخاطر اینکه گوش به راحتی توسط مواجهه با سطوح متوسط هم خسته می شود،شاید گفتن این موضوع مناسب باشد که اغلب ما بخشی از روز را با کاهش اندکی در شنوایی طی می کنیم حتی اگر به نظر کم اهمیت بیاید.اصطلاح تغییرات آستانه(Threshold Shifts) برای شرح یک تغییر در حساسیت شنوایی و معمولاً برای شنوایی ضعیف تر بکار برده می شود و در واحد دسی بل اندازه گیری می گردد. بدلیل اینکه شنوایی دانشجویان در مثال ، ظرف چند ساعت بطور کامل بازسازی می شود،این تغییر می بایست یک تغییر آستانه موقتی (TTS) نامیده شود. قرارگیری در معرض سطوح بالاتر صدا موجب TTS های حادتر و شدیدتر می شود و اگر تغییر به اندازه کافی،بزرگ باشد شما قادر به تشخیص آن خواهید بود.اغلب شما چنین تجربه ای را که در ادامه می آید با خود داشته اید : شما در یک بزرگراه پرسروصدا در یک ترافیک شلوغ و بعد از یک روز پرمشغله در حال گوش دادن به رادیو با صدای نسبتاً بلند اما دلنشین به سمت خانه حرکت می کنید.ماشین را در پارکینگ گذاشته و یک شب آرام و آرامش بخشی را در بستر استراحت می کنید.صبح روز بعد،شما ماشین را روشن کرده و رادیو با صدای بلند روشن شده و شما یکه می خورید با وجود اینکه رادیو در همان سطح ولومی است که دیشب به خانه می آمدید.چرا آن صدا در صبح بسیار بلندتر بود؟ حتی اگر به آن توجه نکرده باشید،شما یک TTS را هنگام رانندگی به طرف خانه تجربه کرده اید و به احتمال بیشر توجه نکردید که شما صدای رادیو را مرتباً در طول سفر برای حفظ بلندی صدا در یک سطح ثابت،افزایش داده اید.گوش خسته ی شما،صدای بلند رادیو را به راحتی در عصر هنگام می شنود،اما گوش استراحت کرده،صدا را بسیار زیاد تلقی (درک) می کند
نیروی محرک اصلی در رابطه با کاهش شنوایی بوسیله مواجهه زیاد با سروصدا خرید سمعک ویدکس در طول و در پایان جنگ جهانی دوم بوجود آمد.هرچند که آسیب های حاصل از انفجار بر شنوایی سربازان،قبلاً گزارش شده بود،اما تجهیزات برای تولید و سنجش سروصدا در آزمایشگاه،تا اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 در دسترس نبود.با آغاز جنگ جهانی دوم،دولت ایالات متحده پی برد که صدای شدید یک خطر محتمل و یک سلاح تهاجمی ممکن است و مجموعه ای از مطالعات را در کمیته تحقیقات دفاع ملی بکار گرفت (Davis,1991) هرچند که عملکرد این سلاح تهاجمی محرمانه باقی مانده است، Hallowell Davisو همکارانش یک مطالعه کلاسیک در سال 1950 در رابطه با اثرات تُنِ صدای تک آوایی شدید را بر گوش های انسان منتشر کردند.نیاز به ارزیابی و توانبجشی سربازان برگشته از جنگ با NIHL یک نقش کلیدی را در ایجاد شنوایی شناسی بعنوان یک حرفه در اواخر دهه 1940 به همراه داشت.(Katz,2002) تلاش برای تنظیم سروصدای مرتبط با شغل (حرفه ای) در ایالات متحده توسط ارتش در اواسط سال 1950 آغاز شد،و سپس،با انتشار تنظیمات و کنترل ها در سال 1970 تحت فعالیت بهداشت و سلامت حرفه ای که منجر به تأسیس سازمان بهداشت و سلامت حرفه ای گردید،پیگیری شد و مسئولیت حفاظت از بهداشت و سلامت بخش بزرگی از نیروی کار ایالات متحده را برعهده گرفت.(سازمان سلامت و بهداشت حرفه ای[OSHA] ،1983 و سازمان ملی و سلامت و بهداشت[NIOSH] ،1998). این تنظیمات و قوانین باعث تحریک تعدادی از مطالعات تجربی برای طراحی جهت سنجش اثرات مواجهه زیاد و بویژه مواجهه شغلی برروی شنوایی گردید. نگرانی در رابطه با پتانسیل خطر برای تفریح و سرگرمی نیز در طول همین دوره افزایش یافت،که بدون شک از افزایش محبوبیت موسیقی راک و کنسرت های راک،و پیشرفت در دستگاه های استریوی شخصی و MP3 پلیرها (Clark,1991b;Fligor&Cox2004) و نیاز برای درک رابطه مشارکت سروصدای تفریحی،سروصدای شغلی و ضعف شنوایی (پیرگوشی) در کاهش شنوایی کلی تجربه شده بوسیله شخصی که همچنان در محیط پرسروصدا کار و تفریح می کند همانطوریکه بر سن او نیز افزوده می شود(Axelsson,1996) متأثر بود.
کمتراز 10% بیماران دارای dizziness مزمن برای روش های جراحی کاندید می شوند. درمان دارویی در مقابل درمان جراحی برای بیشتراختلالات وستیبولارمزمن (با منشا محیطی یا مرکزی) فروش سمعک فوناک یا اختلالات غیر وستیبولارکه منجربه شکایات dizziness می شوند، هیچ گونه دارودرمانی بیماری خاصی وجود ندارد. علی رغم اینکه تحقیقات حیوانی نشان داده که داروهای محرکی مثل کافئین وآمفتامین می توانند جبران وستیبولار را افزایش دهند، اما این داروها به طور رایج درمراکزکلینیکی استفاده نمی شوند. داروهای مورداستفاده برای درمان بیماران با اختلالال تعادل برای 3هدف اصلی به کارمی روند: 1) مهار کلی علائم وستیبولار؛ 2) درمان دارویی وضعیت های خاص که برای علت علائم وستیبولار متحمل اند مثل بیماری منیر یا انواع میگرن؛ 3) درمان بیمار دارای اختلال افسردگی یا اضطراب بالینی که ممکن است علت اولیه Dizziness باشد یا اینکه به طورثانویه منجربه اختلال وستیبولار محیطی یا مرکزی مهار نشدنی شود. داروهایی که به طور معمول برای تسکین نشانه های dizzinessتجویز می شوند، شامل بنزودیازپین ها، آنتی هیستامین ها و داروهای آنتی کولینرژیک می باشد. به طور کلی، این دارو درمانی در پیشگیری از حملات سرگیجه ای ناکارآمد است ،با این حال ممکن است درکاهش شدت حملات وکنترل تهوع واستفراغ وابسته موثر باشند. داروهای مختلفی می توانند دروضعیت موارد وابسته به روان شناسی یاتشدیدشرایط استفاده شوند، داروهای معمول مورد استفاده دراین شرایط شامل بنزودیازپین ها وداروهای مهارکننده بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI)می باشند. بااین حال، پزشک باید به یاد داشته باشد که همه این داروها مسکن های مرکزی هستند. بعد ازآسیب به سیستم وستیبولار محیطی یا مرکزی، حرکات فعال سروچشم، سیگنال های حسی اشتباه تولید می کنند که باعث تحریک مکانیسم های جبران سیستم اعصاب مرکزی می شود. تقریبا مشخص است که مهار وستیبولاربرای درمان dizziness، مانع ازتوانایی مغز برای درک صحیح ناسازگاری های حسی سیستم تعادل می شود وباعث به تاخیر افتادن (نه حذف کامل) فرآیند جبران مرکزی می شود. بنابراین،اگرچه تضعیف وستیبولاربرای کنترل کوتاه مدت علایم حاد مناسب است ،اما آنهاممکن است عکس نتیجه مطلوب موردانتظارعمل کنند.
قابلیت تشخیص گفتاری ضعیف برخی مواقع پیشنهاد می¬گرددکه از هدفون برای امتیازدهی به تشخیص کلمات استفاده نمود. خرید سمعک اینترتون چنانچه امتیازات کمتر از 50 درصد باشد مشخص می¬گردد که نتیجه بهینه استفاده از سمعک برای کمک به لب-خوانی، ارزیابی صدای فرد و کشف صداهای محیط محدود خواهد بود. دلایل زیادی وجود دارند که نشان می¬دهند چرا امتیازات بدست آمده از تعیین گفتار بوسیله هدفون¬ها شاخص خوبی برای بهره¬برداری مناسب از سمعک¬ها نخواهد بود. یک سمعک کاری بیش از نه تنها تقویت صدا انجام می¬دهد. این وسیله همچنین می¬تواند طیف گفتاری وسیعی را شکل دهد، این بدان معناست که برای یک بلندی صدای مشخص تعیین گفتار بلندتر نسبت به بسامد یکنواخت که در یک شنوایی¬سنج موجود است امکان¬پذیرتر است. Christensen, Lee و Humes (1994) نشان دادند که برای افراد با اختلال شنوایی امتیازات گفتاری بدست آمده با بسامد بالا تاکید بر فیلتر تنظیم شده برای تجویز NAL-RP می¬باشد. بدین ترتیب که برای چنین افرادی میزان NAL-RP نسبت به آنهایی که از چنین فیلتری استفاده نمی¬نمایند متفاوت است. Pettersson (1987) به نتایج مشابهی برای یک گروه 50 نفری از کودکان که دارای نگاره¬های شنوایی یکنواختی می¬باشند دست یافتند. حتی حداکثر امتیاز ممکن با یک بسامد یکنواخت در طول آزمایش مشاهده نشده بود. امتیازات مربوط به تعیین سطح گفتاری متشکل از یک ترکیب تصادفی ذاتی است. چنانچه امتیاز واقعی (مانند بر مبنای تعداد بسیار زیادی از بخش¬ها) معادل 50 درصد باشد، امتیاز مربوط به 50 بخش برای نمونه بیش از 61 و یا کمتر از 39 در سطح 5 درصد خواهد بود که با توجه به موقعیت¬های مختلف، متفاوت خواهد بود. همان طور که تعداد آزمون¬های مورد استفاده کاهش می¬یابد پراکندگی امتیازات آزمون نیز گسترش می¬یابد. امتیازات گفتاری همچنین با سطحی که در آن ارائه می-شوند در ارتباطند. تنها روش برای اینکه مطمئن باشیم آزمون در سطحی با بیشترین امتیازات ممکن انجام پذیرفته است، آزمون¬های چند سطحی می¬باشد. محدودیت¬های زمانی اجرای چنین آزمونی را با تعداد زیادی از بخش¬ها در هر سطح ناممکن می¬سازد. اعتبار این آزمون¬ها می¬تواند بواسطه ارزیابی¬های متعدد، طراحی نتایج و تست¬های هوش ارزیابی گردد. علی¬رغم این، در برخی شرایط عدم قطعیت در حداکثر امتیازات همچنان باقی می¬ماند. هر دو مشکل فوق¬الذکر می¬توانند بطور بالقوه از طریق انجام آزمون¬های مدت¬دار و بررسی یک سیستم تقویت کننده که متناسب با واکنش بیمار است. برطرف گردند. یک مشکل بسیار اساسی تفکیک امتیازات کسب شده میان کاربران سمعک و افرادی که از آن استفاده نمی¬کنند می¬باشد. برخی افراد بواسطه روش¬های دیگر از استفاده از سمعک چشم¬پوشی می¬کنند که از آن جمله می¬توان به لب¬خوانی اشاره نمود. لب¬خوانی نیز یکی از روش¬هایی است که کمک به درک صداهای اطراف و در نتیجه کاهش استرس، فشار و ناامنی افرادی که مشکل شنوایی دارند می¬نماید. این افراد از طریق شمارش تعداد هجاها طی یک روش ساده کلمات را درک می¬نمایند. بطور کلی در تست¬های گفتارسنجی امتیازات بر مبنای نوع مواد گفتار تعیین خواهند شد. افزایش در قالبیت فهم ایجاد شده توسط سمعک¬ها به میزان زیادی با سطوح گفتار و صدا مرتبط می¬باشد
امروزه سمعک¬ها در اندازه¬های کوچک در دسترس می¬باشند. آقای X نباید اینگونه خرید سمعک ویدکس فکر کند که برای حل مشکلش باید مقدار زیادی پول خرج کند. وی ممکن است دلایل دیگری نسبت به عدم رضایت یا ناتوانی خود در مهارت صحبت بدون استفاده از سمعک بیان نماید. خانم X می¬تواند به آقای X در درک همه نتایج حاصل از کاهش شنوایی کمک نماید. برای مثال وی می¬تواند از احساس خود در زمانی که آقای X در درک گفتگو در داخل گروه ناموفق است سخن بگوید. بطور مشابه وی می¬تواند به عدم رضایت خود در تفسیر مکالمات برای آقای X و یا افرادی که در یک گروه صحبت می¬نماید اشاره نماید. چنانچه هیچ شخص حاضر دیگری وجود نداشته باشد. متخصصین بالینی می¬توانند از تجارب دیگر خانواده¬ها که یکی از اعضای آنها دارای مشکل شنوایی است و شرایطی همانند وضعیت آقای X دارد استفاده نمایند. بطور کلی متخصصین بالینی می¬بایست این اطمینان خاطر را ایجاد نمایند که آقای X بهترین امکانات ممکن را برای تغییر عقایدش در اختیار دارد که می¬توانند در یک تصمیم¬گیری آگاهانه به وی کمک کنند. یکی از این اطلاعات می¬تواند در خصوص عملکرد سمعک¬ها در شرایط بسیار شلوغ باشد. در خاتمه هر بررسی چنانچه مشاور تشخیص دهد که بیمار علاقه¬ای به پذیرش سمعک ندارد و یا اینکه نمی¬خواهد از سمعک استفاده نماید، می¬بایست از روش¬های معقول و برقراری ارتباط بین منافع و محرک-های استفاده، بیمار را آماده پذیرش سمعک نمود. داشتن تجارب منفی که ممکن است مانع پذیرش سمعک از سوی بیمار گردد می¬بایست با تشریح علل قانع کننده برای او و توضیح بدتر شدن شرایط در صورت عدم استفاده از سمعک، یکی از مواردی است که در تجویز این وسیله برای بیمار می¬بایست مدنظر قرار گیرد. بیمارانی که نسبت به اثرات منفی کاهش شنوایی بر کیفیت زندگی خود آگاهی دارند به راحتی سمعک را می¬پذیرند. این وضعیت¬ها می¬توانند عبارت باشد از: به سختی ارتباط برقرار کردن با افراد دیگر و صرف نظر کردن از برخی فعالیت¬ها به دلیل بیماری¬های فیزیکی یا ذهنی باشد. برخی بیماران ممکن است خواهان یک زندگی با برنامه همراه با اختلال شنوایی باشند. برخی افراد معتقدند که یک مورد اخلاقی در رشد آگاهی بیمار از این مساله وجود دارد. به نظر می¬رسد که جستجوی مشکلات مربوط به اختلال شنوایی توسط متخصصین بالینی نیاز به همکاری و شناخت این موضوع توسط بیمار دارد. 2-8: محدودیت بالاتر اختلال شنوایی از زمان ظهور ایمپلنت حلزونی و پشتیبان¬های لامسه¬ای هر فرد که فاقد قوه شنوایی باشد می¬تواند از اندام¬های مضصنوعی استفاده نماید. بیمار می¬تواند متناسب با وضعیش از این اندام¬های مصنوعی استفاده نماید. با توجه به امتیازات کسب شده در سنجش گفتار، سمعک¬ها و اعضای مصنوعی برای بیماران تجویز می¬گردد. توضیح مفصل در خصوص ایمپلنت¬های حلزونی و اندام¬های مصنوعی ماوراء اهداف این کتاب می¬باشند. از آنجایی که ایمپلنت¬های حلزونی نسبت به پشتیبان¬های لامسه¬ای در درک گفتاری نتایج بهتری را به همراه دارند، متخصصین بالینی با اصول تعریف شده¬ای در این زمینه وبرو هستند، هرچند که برای همه بیماران همه آنها را ارائه نمی¬نمایند. برای مثال تصمیم نخست می¬تواند مربوط به پیشنهاد سمعک برای هر دو گوش باشد. سمعک¬ها می¬توانند به تنهایی و یا همرا با ایمپلنت¬های حلزونی برای هر بیمار تجویز گردد. چنانچه یک ایمپلنت حلزونی مناسب نباشد، می¬بایست از سمعک¬ها با توجه به نتایج آزمایش بیمار استفاده نمود. چنانچه یک وسیله لامسه¬ای مناسب نباشد، می¬توان سمعک¬ها را پیشنهاد نمود.
سمعک انتقال استخوانی به این جز در بهره اش نیاز ندارد،چون قیمت سمعک زیمنس مسیر انتقال استخوانی، گوش میانی را کنار می گذارد.پس در نتیجه عبارتCدر معادله منها شده است.در گوش های اتواسکلروزی، اصلاحیه کارهارت بایستی در ادیوگرام طبق تجویز سمعک به کار برده شود(بخش9.4 را ببینید). متناوبا،فرد ممکن است که از یک تجویز بهره گوش واقعی سمعک دار نسبت به بهره القایی شروع کند.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی موردنیاز،می تواند از معادله 16.3 محاسبه شود: A=REAG+(RETEFL-MAP)-C 16.3 که MAPبیانگر حداقل سطح فشار قابل شنیدن افراد طبیعی برای صدای انتقال هوایی است،مربوط به کانال گوش معادل است. مشابه این معادله،می تواند برای تجویز حداکثر خروجی انتقال دهنده استخوان،بکار رود،OFL90،به عبارت دیگر،حداکثر خروجی که برای یک سمعک آکوستیکی تجویز می شود،OSPL90،برای همان فرد: OFL90=OSPL90+(RETFL-RETSPL)-C 16.4 که RETSPL معادل آستانه SPLمرجع(برای شنوایی طبیعی)در یک کوپلر2ccاست (جدول16.2 را ببینید).جدول16.3 ارزش مناسبی را برای هر یک از کلمات در معادله16.2بجای16.4،ارائه می دهد. مثالی از تجویز سمعک انتقال استخوانی فرض کنید برای فردی با ادیوگرام نشان داده شده در دو ردیف اول جدول16.4،یک سمعک انتقال استخوانی،تجویز شده است.با استفاده از فرایندNAL-RPبرای بهره (بخش9.2.2را ببینید) و فرآیند NAL-SSPL برایOSPL90(بخش9.6 را ببینید)،توجه کنید که اگر این جدول به کار رود تا یک برگه چرکنویس یا ورق عریض(Spreadsheet) را بسازد،شکل های اصلاحیه در ردیف5و8 در همه ی بیماران مشابه خواهد بود.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی در ردیف6نشان داده شده،معادل ردیف4بعلاوه ردیف5 منهای ردیف3 است.بطور مشابه،OFL90معادل ردیف7 بعلاوه ردیف8 منهای ردیف3 است.
پزشکان کمی به ماستوئید مصنوعی و شتاب سنج،دسترسی دارند.در نتیجه بایستی سمعک زیمنس هوشمند سمعک های انتقال استخوانی به صورت ابتدایی،براساس مشخصه سمعک،انتخاب و تنظیم شود.با اندازه گیری وسنجش بهره عملکردی یا کاربرد تکنیک های سابژکتیو(ذهنی) دیگر، ادامه می یابد. شیوه های تجویز عملکرد الکتروآکوستیکی سمعک های انتقال هوایی در بخش9، پوشش داده شده است.در این بخش توضیح داده خواهد شد که چگونه این تجویز به یک تجویز برای سمعک انتقال هوایی،تبدیل می شود . فرض کنید که بعضی قواعد تجویز برای یک بهره القایی هدف ، برای کاربر سمعک استفاده می شود،اما می خواهیم که یک سمعک انتقال استخوانی را بجای سمعک انتقال هوایی،فیت کنیم.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی،A،که روی میانگین نتایج در سطح حساسیت معادل به آنچه که بوسیله ی سمعک انتقال هوایی ارائه می گردد،با معادله ی16.2 زیر،قابل محاسبه است: که RETFLسطح نیروی آستانه معادل مربوط به ماستوئید مصنوعی است(جدول16.1)، MAFنیز حداقل میدان قابل شنیدن برای شنوای طبیعی است(ISO226)، و C نیز بخش انتقالی افت شنوایی فرد است،همانطور که با اختلاف مسیر هوایی-استخوانی، معرفی وتعیین می شود.هر کدام از کمیت های موجود در معادله16.2 ممکن است در فرکانس های مختلف متقاوت باشد.این معادله به آسانی قابل فهم است:
حساسیت آکوستیکی-مکانیکی انتقال دهنده استخوانی، بایستی متفاوت از بهره القایی باشد،با مقداری که برای افراد شنوای طبیعی، در بعضی روش ها در محاسبه بهره القایی اجازه می دهد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
