استنباط هایی که در متن، عبارات کلی را برای ما مشخص می سازند سایت تهران صفیر استنباط های تشریحی هستند. اینکه افراد تحت چه شرایطی استنباط های تشریحی را ایجاد می کنند نامشخص است، اما اغلب مشخص است که آنها این کار را انجام می دهند. از آنجایی که استنباط های تشریحی برای به هم پیوستگی گفتمان ضروری نیستند، لذا این استنباط ها برعکس استنباط های پلی، در فهم متن چندان مهم نیستند و نقش مهمی ایفا نمی کنند. سینگر ( 1994) در بررسی که انجام داد از مشارکت کنندگان خواست تا بعد از شنیدن یکی از سه جمله ی زیر صحت و سقم گزاره ی " دندانپزشک دندان را کشید" را بررسی کنند:
همچنین باید خاطرنشان ساخت که تمام گفتمانها آنطور که باید نیاز به استنباط ندارند و در بعضی از گفتمان ها معنای دقیق جمله به خودی خود در ذهن خواننده نقش می بندد. به جمله های زیر دقت کنید:
(26) الف- دندانپزشک بدون درد دندان را کشید، بیمار روش جدید را دوست داشت
ب) دندان بدون درد کشیده شد، دندانپزشک از روش جدید استفاده کرد.
ج) دندان بدون درد کشیده شد. بیمار روش جدید را دوست داشت.
در جمله ی 26 قسمت الف نیاز به هیچگونه استنباطی برای درک جمله ی دندانپزشک بدون درد دندان را کشید وجود ندارد. از طرفی هیچ استنباطی برای درک اینکه بفهمیم چه کسی دندان را کشیده است نیز وجود ندارد. چرا که جمله دقیقا عنوان می دارد که این دندانپزشک است که دندان را کشیده است. اما در جمله ی دوم خواننده به خودی خود نمی داند که چه کسی دندان را کشیده است. مگر زمانی که به بخش دوم جمله مراجعه کند. اما در جمله ی الف نیازی به مراجعه به قسمت دوم جمله نیست. همیشه برای افراد ساده تر است تا گفتمانها و محاوره هایی را پردازش کنند که همان چیزی است که آنها قبلا با آن آشنایی داشته اند. هر چه بیشتر خواننده در باره ی موضوع آگاهی داشته باشد، به همان اندازه ساده تر می تواند استنباط لازم را از جملات استخراج کند و آنها را به شکل یک قالب منسجم دراورد.

منبع :

https://tehransafir.com/

تغییرات موقتی آستانه :
شبیه دیگر سیستم های بدن انسان ،گوش می تواند خسته و فرسوده شود اگر که فروش سمعک استارکی متحمل کار بسیار سخت و طولانی شود.دانستن این موضوع جالب است که حتی گوش کردن پیوسته ی صداهای با سطوح نسبتاً پایین می تواند باعث کاهش اندکی در توانایی شنوایی فرد شود.حتی اگر صدای معلم شما در حدود dB70 تا dB 75 (سطح فشار صوت یا SPL) در یک کلاس معمولی باشد،می تواند موجب کاهش اندکی در شنوایی بعد از یک ساعت درس گردد.وقتی که صدا از بین می رود (قطع می شود)خوشبختانه گوش می تواند بطورکامل و معمولاً ظرف چند ساعت بازسازی شود.بخاطر اینکه گوش به راحتی توسط مواجهه با سطوح متوسط هم خسته می شود،شاید گفتن این موضوع مناسب باشد که اغلب ما بخشی از روز را با کاهش اندکی در شنوایی طی می کنیم حتی اگر به نظر کم اهمیت بیاید.اصطلاح تغییرات آستانه(Threshold Shifts) برای شرح یک تغییر در حساسیت شنوایی و معمولاً برای شنوایی ضعیف تر بکار برده می شود و در واحد دسی بل اندازه گیری می گردد.
بدلیل اینکه شنوایی دانشجویان در مثال ، ظرف چند ساعت بطور کامل بازسازی می شود،این تغییر می بایست یک تغییر آستانه موقتی (TTS) نامیده شود.
قرارگیری در معرض سطوح بالاتر صدا موجب TTS های حادتر و شدیدتر می شود و اگر تغییر به اندازه کافی،بزرگ باشد شما قادر به تشخیص آن خواهید بود.اغلب شما چنین تجربه ای را که در ادامه می آید با خود داشته اید : شما در یک بزرگراه پرسروصدا در یک ترافیک شلوغ و بعد از یک روز پرمشغله در حال گوش دادن به رادیو با صدای نسبتاً بلند اما دلنشین به سمت خانه حرکت می کنید.ماشین را در پارکینگ گذاشته و یک شب آرام و آرامش بخشی را در بستر استراحت می کنید.صبح روز بعد،شما ماشین را روشن کرده و رادیو با صدای بلند روشن شده و شما یکه می خورید با وجود اینکه رادیو در همان سطح ولومی است که دیشب به خانه می آمدید.چرا آن صدا در صبح بسیار بلندتر بود؟ حتی اگر به آن توجه نکرده باشید،شما یک TTS را هنگام رانندگی به طرف خانه تجربه کرده اید و به احتمال بیشر توجه نکردید که شما صدای رادیو را مرتباً در طول سفر برای حفظ بلندی صدا در یک سطح ثابت،افزایش داده اید.گوش خسته ی شما،صدای بلند رادیو را به راحتی در عصر هنگام می شنود،اما گوش استراحت کرده،صدا را بسیار زیاد تلقی (درک) می کند

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%da%a9%db%8c/

نیروی محرک اصلی در رابطه با کاهش شنوایی بوسیله مواجهه زیاد با سروصدا خرید سمعک ویدکس در طول و در پایان جنگ جهانی دوم بوجود آمد.هرچند که آسیب های حاصل از انفجار بر شنوایی سربازان،قبلاً گزارش شده بود،اما تجهیزات برای تولید و سنجش سروصدا در آزمایشگاه،تا اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 در دسترس نبود.با آغاز جنگ جهانی دوم،دولت ایالات متحده پی برد که صدای شدید یک خطر محتمل و یک سلاح تهاجمی ممکن است و مجموعه ای از مطالعات را در کمیته تحقیقات دفاع ملی بکار گرفت (Davis,1991) هرچند که عملکرد این سلاح تهاجمی محرمانه باقی مانده است، Hallowell Davisو همکارانش یک مطالعه کلاسیک در سال 1950 در رابطه با اثرات تُنِ صدای تک آوایی شدید را بر گوش های انسان منتشر کردند.نیاز به ارزیابی و توانبجشی سربازان برگشته از جنگ با NIHL یک نقش کلیدی را در ایجاد شنوایی شناسی بعنوان یک حرفه در اواخر دهه 1940 به همراه داشت.(Katz,2002)
تلاش برای تنظیم سروصدای مرتبط با شغل (حرفه ای) در ایالات متحده توسط ارتش در اواسط سال 1950 آغاز شد،و سپس،با انتشار تنظیمات و کنترل ها در سال 1970 تحت فعالیت بهداشت و سلامت حرفه ای که منجر به تأسیس سازمان بهداشت و سلامت حرفه ای گردید،پیگیری شد و مسئولیت حفاظت از بهداشت و سلامت بخش بزرگی از نیروی کار ایالات متحده را برعهده گرفت.(سازمان سلامت و بهداشت حرفه ای[OSHA] ،1983 و سازمان ملی و سلامت و بهداشت[NIOSH] ،1998). این تنظیمات و قوانین باعث تحریک تعدادی از مطالعات تجربی برای طراحی جهت سنجش اثرات مواجهه زیاد و بویژه مواجهه شغلی برروی شنوایی گردید.
نگرانی در رابطه با پتانسیل خطر برای تفریح و سرگرمی نیز در طول همین دوره افزایش یافت،که بدون شک از افزایش محبوبیت موسیقی راک و کنسرت های راک،و پیشرفت در دستگاه های استریوی شخصی و MP3 پلیرها (Clark,1991b;Fligor&Cox2004) و نیاز برای درک رابطه مشارکت سروصدای تفریحی،سروصدای شغلی و ضعف شنوایی (پیرگوشی) در کاهش شنوایی کلی تجربه شده بوسیله شخصی که همچنان در محیط پرسروصدا کار و تفریح می کند همانطوریکه بر سن او نیز افزوده می شود(Axelsson,1996) متأثر بود.

 منبع :

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/

کمتراز 10% بیماران دارای dizziness مزمن برای روش های جراحی کاندید می شوند.
درمان دارویی در مقابل درمان جراحی
برای بیشتراختلالات وستیبولارمزمن (با منشا محیطی یا مرکزی) فروش سمعک فوناک یا اختلالات غیر وستیبولارکه
منجربه شکایات dizziness می شوند، هیچ گونه دارودرمانی بیماری خاصی وجود ندارد. علی رغم
اینکه تحقیقات حیوانی نشان داده که داروهای محرکی مثل کافئین وآمفتامین می توانند جبران
وستیبولار را افزایش دهند، اما این داروها به طور رایج درمراکزکلینیکی استفاده نمی شوند.
داروهای مورداستفاده برای درمان بیماران با اختلالال تعادل برای 3هدف اصلی به کارمی روند:
1) مهار کلی علائم وستیبولار؛ 2) درمان دارویی وضعیت های خاص که برای علت علائم
وستیبولار متحمل اند مثل بیماری منیر یا انواع میگرن؛ 3) درمان بیمار دارای اختلال افسردگی یا
اضطراب بالینی که ممکن است علت اولیه Dizziness باشد یا اینکه به طورثانویه منجربه اختلال
وستیبولار محیطی یا مرکزی مهار نشدنی شود.
داروهایی که به طور معمول برای تسکین نشانه های dizzinessتجویز می شوند، شامل بنزودیازپین
ها، آنتی هیستامین ها و داروهای آنتی کولینرژیک می باشد. به طور کلی، این دارو درمانی در
پیشگیری از حملات سرگیجه ای ناکارآمد است ،با این حال ممکن است درکاهش شدت حملات
وکنترل تهوع واستفراغ وابسته موثر باشند. داروهای مختلفی می توانند دروضعیت موارد وابسته
به روان شناسی یاتشدیدشرایط استفاده شوند، داروهای معمول مورد استفاده دراین شرایط شامل
بنزودیازپین ها وداروهای مهارکننده بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI)می باشند. بااین حال، پزشک
باید به یاد داشته باشد که همه این داروها مسکن های مرکزی هستند. بعد ازآسیب به سیستم وستیبولار
محیطی یا مرکزی، حرکات فعال سروچشم، سیگنال های حسی اشتباه تولید می کنند که باعث تحریک
مکانیسم های جبران سیستم اعصاب مرکزی می شود. تقریبا مشخص است که مهار وستیبولاربرای
درمان dizziness، مانع ازتوانایی مغز برای درک صحیح ناسازگاری های حسی سیستم تعادل می
شود وباعث به تاخیر افتادن (نه حذف کامل) فرآیند جبران مرکزی می شود. بنابراین،اگرچه تضعیف
وستیبولاربرای کنترل کوتاه مدت علایم حاد مناسب است ،اما آنهاممکن است عکس نتیجه مطلوب
موردانتظارعمل کنند.

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d9%81%d9%88%d9%86%d8%a7%da%a9/ 

قابلیت تشخیص گفتاری ضعیف
برخی مواقع پیشنهاد می¬گرددکه از هدفون برای امتیازدهی به تشخیص کلمات استفاده نمود. خرید سمعک اینترتون چنانچه امتیازات کمتر از 50 درصد باشد مشخص می¬گردد که نتیجه بهینه استفاده از سمعک برای کمک به لب-خوانی، ارزیابی صدای فرد و کشف صداهای محیط محدود خواهد بود. دلایل زیادی وجود دارند که نشان می¬دهند چرا امتیازات بدست آمده از تعیین گفتار بوسیله هدفون¬ها شاخص خوبی برای بهره¬برداری مناسب از سمعک¬ها نخواهد بود. یک سمعک کاری بیش از نه تنها تقویت صدا انجام می¬دهد. این وسیله همچنین می¬تواند طیف گفتاری وسیعی را شکل دهد، این بدان معناست که برای یک بلندی صدای مشخص تعیین گفتار بلندتر نسبت به بسامد یکنواخت که در یک شنوایی¬سنج موجود است امکان¬پذیرتر است. Christensen, Lee و Humes (1994) نشان دادند که برای افراد با اختلال شنوایی امتیازات گفتاری بدست آمده با بسامد بالا تاکید بر فیلتر تنظیم شده برای تجویز NAL-RP می¬باشد. بدین ترتیب که برای چنین افرادی میزان NAL-RP نسبت به آنهایی که از چنین فیلتری استفاده نمی¬نمایند متفاوت است. Pettersson (1987) به نتایج مشابهی برای یک گروه 50 نفری از کودکان که دارای نگاره¬های شنوایی یکنواختی می¬باشند دست یافتند. حتی حداکثر امتیاز ممکن با یک بسامد یکنواخت در طول آزمایش مشاهده نشده بود. امتیازات مربوط به تعیین سطح گفتاری متشکل از یک ترکیب تصادفی ذاتی است. چنانچه امتیاز واقعی (مانند بر مبنای تعداد بسیار زیادی از بخش¬ها) معادل 50 درصد باشد، امتیاز مربوط به 50 بخش برای نمونه بیش از 61 و یا کمتر از 39 در سطح 5 درصد خواهد بود که با توجه به موقعیت¬های مختلف، متفاوت خواهد بود. همان طور که تعداد آزمون¬های مورد استفاده کاهش می¬یابد پراکندگی امتیازات آزمون نیز گسترش می¬یابد. امتیازات گفتاری همچنین با سطحی که در آن ارائه می-شوند در ارتباطند. تنها روش برای اینکه مطمئن باشیم آزمون در سطحی با بیشترین امتیازات ممکن انجام پذیرفته است، آزمون¬های چند سطحی می¬باشد. محدودیت¬های زمانی اجرای چنین آزمونی را با تعداد زیادی از بخش¬ها در هر سطح ناممکن می¬سازد. اعتبار این آزمون¬ها می¬تواند بواسطه ارزیابی¬های متعدد، طراحی نتایج و تست¬های هوش ارزیابی گردد. علی¬رغم این، در برخی شرایط عدم قطعیت در حداکثر امتیازات همچنان باقی می¬ماند. هر دو مشکل فوق¬الذکر می¬توانند بطور بالقوه از طریق انجام آزمون¬های مدت¬دار و بررسی یک سیستم تقویت کننده که متناسب با واکنش بیمار است. برطرف گردند. یک مشکل بسیار اساسی تفکیک امتیازات کسب شده میان کاربران سمعک و افرادی که از آن استفاده نمی¬کنند می¬باشد. برخی افراد بواسطه روش¬های دیگر از استفاده از سمعک چشم¬پوشی می¬کنند که از آن جمله می¬توان به لب¬خوانی اشاره نمود. لب¬خوانی نیز یکی از روش¬هایی است که کمک به درک صداهای اطراف و در نتیجه کاهش استرس، فشار و ناامنی افرادی که مشکل شنوایی دارند می¬نماید. این افراد از طریق شمارش تعداد هجاها طی یک روش ساده کلمات را درک می¬نمایند. بطور کلی در تست¬های گفتارسنجی امتیازات بر مبنای نوع مواد گفتار تعیین خواهند شد. افزایش در قالبیت فهم ایجاد شده توسط سمعک¬ها به میزان زیادی با سطوح گفتار و صدا مرتبط می¬باشد

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/

امروزه سمعک¬ها در اندازه¬های کوچک در دسترس می¬باشند. آقای X نباید اینگونه خرید سمعک ویدکس فکر کند که برای حل مشکلش باید مقدار زیادی پول خرج کند. وی ممکن است دلایل دیگری نسبت به عدم رضایت یا ناتوانی خود در مهارت صحبت بدون استفاده از سمعک بیان نماید. خانم X می¬تواند به آقای X در درک همه نتایج حاصل از کاهش شنوایی کمک نماید. برای مثال وی می¬تواند از احساس خود در زمانی که آقای X در درک گفتگو در داخل گروه ناموفق است سخن بگوید. بطور مشابه وی می¬تواند به عدم رضایت خود در تفسیر مکالمات برای آقای X و یا افرادی که در یک گروه صحبت می¬نماید اشاره نماید. چنانچه هیچ شخص حاضر دیگری وجود نداشته باشد. متخصصین بالینی می¬توانند از تجارب دیگر خانواده¬ها که یکی از اعضای آنها دارای مشکل شنوایی است و شرایطی همانند وضعیت آقای X دارد استفاده نمایند.
بطور کلی متخصصین بالینی می¬بایست این اطمینان خاطر را ایجاد نمایند که آقای X بهترین امکانات ممکن را برای تغییر عقایدش در اختیار دارد که می¬توانند در یک تصمیم¬گیری آگاهانه به وی کمک کنند. یکی از این اطلاعات می¬تواند در خصوص عملکرد سمعک¬ها در شرایط بسیار شلوغ باشد.
در خاتمه هر بررسی چنانچه مشاور تشخیص دهد که بیمار علاقه¬ای به پذیرش سمعک ندارد و یا اینکه نمی¬خواهد از سمعک استفاده نماید، می¬بایست از روش¬های معقول و برقراری ارتباط بین منافع و محرک-های استفاده، بیمار را آماده پذیرش سمعک نمود. داشتن تجارب منفی که ممکن است مانع پذیرش سمعک از سوی بیمار گردد می¬بایست با تشریح علل قانع کننده برای او و توضیح بدتر شدن شرایط در صورت عدم استفاده از سمعک، یکی از مواردی است که در تجویز این وسیله برای بیمار می¬بایست مدنظر قرار گیرد. بیمارانی که نسبت به اثرات منفی کاهش شنوایی بر کیفیت زندگی خود آگاهی دارند به راحتی سمعک را می¬پذیرند. این وضعیت¬ها می¬توانند عبارت باشد از: به سختی ارتباط برقرار کردن با افراد دیگر و صرف نظر کردن از برخی فعالیت¬ها به دلیل بیماری¬های فیزیکی یا ذهنی باشد. برخی بیماران ممکن است خواهان یک زندگی با برنامه همراه با اختلال شنوایی باشند. برخی افراد معتقدند که یک مورد اخلاقی در رشد آگاهی بیمار از این مساله وجود دارد. به نظر می¬رسد که جستجوی مشکلات مربوط به اختلال شنوایی توسط متخصصین بالینی نیاز به همکاری و شناخت این موضوع توسط بیمار دارد.
2-8: محدودیت بالاتر اختلال شنوایی
از زمان ظهور ایمپلنت حلزونی و پشتیبان¬های لامسه¬ای هر فرد که فاقد قوه شنوایی باشد می¬تواند از اندام¬های مضصنوعی استفاده نماید. بیمار می¬تواند متناسب با وضعیش از این اندام¬های مصنوعی استفاده نماید. با توجه به امتیازات کسب شده در سنجش گفتار، سمعک¬ها و اعضای مصنوعی برای بیماران تجویز می¬گردد. توضیح مفصل در خصوص ایمپلنت¬های حلزونی و اندام¬های مصنوعی ماوراء اهداف این کتاب می¬باشند. از آنجایی که ایمپلنت¬های حلزونی نسبت به پشتیبان¬های لامسه¬ای در درک گفتاری نتایج بهتری را به همراه دارند، متخصصین بالینی با اصول تعریف شده¬ای در این زمینه وبرو هستند، هرچند که برای همه بیماران همه آنها را ارائه نمی¬نمایند. برای مثال تصمیم نخست می¬تواند مربوط به پیشنهاد سمعک برای هر دو گوش باشد. سمعک¬ها می¬توانند به تنهایی و یا همرا با ایمپلنت¬های حلزونی برای هر بیمار تجویز گردد. چنانچه یک ایمپلنت حلزونی مناسب نباشد، می¬بایست از سمعک¬ها با توجه به نتایج آزمایش بیمار استفاده نمود. چنانچه یک وسیله لامسه¬ای مناسب نباشد، می¬توان سمعک¬ها را پیشنهاد نمود.

منبع:

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/

سمعک انتقال استخوانی به این جز در بهره اش نیاز ندارد،چون قیمت سمعک زیمنس مسیر انتقال استخوانی، گوش میانی را کنار می گذارد.پس در نتیجه عبارتCدر معادله منها شده است.در گوش های اتواسکلروزی، اصلاحیه کارهارت بایستی در ادیوگرام طبق تجویز سمعک به کار برده شود(بخش9.4 را ببینید).
متناوبا،فرد ممکن است که از یک تجویز بهره گوش واقعی سمعک دار نسبت به بهره القایی شروع کند.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی موردنیاز،می تواند از معادله 16.3 محاسبه شود:
A=REAG+(RETEFL-MAP)-C 16.3
که MAPبیانگر حداقل سطح فشار قابل شنیدن افراد طبیعی برای صدای انتقال هوایی است،مربوط به کانال گوش معادل است.
مشابه این معادله،می تواند برای تجویز حداکثر خروجی انتقال دهنده استخوان،بکار رود،OFL90،به عبارت دیگر،حداکثر خروجی که برای یک سمعک آکوستیکی تجویز می شود،OSPL90،برای همان فرد:
OFL90=OSPL90+(RETFL-RETSPL)-C 16.4
که RETSPL معادل آستانه SPLمرجع(برای شنوایی طبیعی)در یک کوپلر2ccاست (جدول16.2 را ببینید).جدول16.3 ارزش مناسبی را برای هر یک از کلمات در معادله16.2بجای16.4،ارائه می دهد.
مثالی از تجویز سمعک انتقال استخوانی
فرض کنید برای فردی با ادیوگرام نشان داده شده در دو ردیف اول جدول16.4،یک سمعک انتقال استخوانی،تجویز شده است.با استفاده از فرایندNAL-RPبرای بهره (بخش9.2.2را ببینید) و فرآیند NAL-SSPL برایOSPL90(بخش9.6 را ببینید)،توجه کنید که اگر این جدول به کار رود تا یک برگه چرکنویس یا ورق عریض(Spreadsheet) را بسازد،شکل های اصلاحیه در ردیف5و8 در همه ی بیماران مشابه خواهد بود.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی در ردیف6نشان داده شده،معادل ردیف4بعلاوه ردیف5 منهای ردیف3 است.بطور مشابه،OFL90معادل ردیف7 بعلاوه ردیف8 منهای ردیف3 است.

منیع:

tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/

پزشکان کمی به ماستوئید مصنوعی و شتاب سنج،دسترسی دارند.در نتیجه بایستی سمعک زیمنس هوشمند سمعک های انتقال استخوانی به صورت ابتدایی،براساس مشخصه سمعک،انتخاب و تنظیم شود.با اندازه گیری وسنجش بهره عملکردی یا کاربرد تکنیک های سابژکتیو(ذهنی) دیگر، ادامه می یابد.
شیوه های تجویز عملکرد الکتروآکوستیکی سمعک های انتقال هوایی در بخش9، پوشش داده شده است.در این بخش توضیح داده خواهد شد که چگونه این تجویز به یک تجویز برای سمعک انتقال هوایی،تبدیل می شود . فرض کنید که بعضی قواعد تجویز برای یک بهره القایی هدف ، برای کاربر سمعک استفاده می شود،اما می خواهیم که یک سمعک انتقال استخوانی را بجای سمعک انتقال هوایی،فیت کنیم.سطح حساسیت آکوستیکی-مکانیکی،A،که روی میانگین نتایج در سطح حساسیت معادل به آنچه که بوسیله ی سمعک انتقال هوایی ارائه می گردد،با معادله ی16.2 زیر،قابل محاسبه است:
که RETFLسطح نیروی آستانه معادل مربوط به ماستوئید مصنوعی است(جدول16.1)، MAFنیز حداقل میدان قابل شنیدن برای شنوای طبیعی است(ISO226)، و C نیز بخش انتقالی افت شنوایی فرد است،همانطور که با اختلاف مسیر هوایی-استخوانی، معرفی وتعیین می شود.هر کدام از کمیت های موجود در معادله16.2 ممکن است در فرکانس های مختلف متقاوت باشد.این معادله به آسانی قابل فهم است:

 حساسیت آکوستیکی-مکانیکی انتقال دهنده استخوانی، بایستی متفاوت از بهره القایی باشد،با مقداری که برای افراد شنوای طبیعی، در بعضی روش ها در محاسبه بهره القایی اجازه می دهد.

منبع:

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-

در سیستم کراس(هدایت دگرسویی محرک) که از خانواده وسایل کمک شنوایی است، اجزای کراس فروش سمعک استارکی بصورت متقارن در دو طرف سر قرار می گیرند و بصورت الکتریکی به همدیگر متصل می شوند.سیستم کراس برای افراد کم شنوای یکطرفه،مناسب ترین گزینه است.سیستم کراس شامل یک میکروفون در سمت گوش کم شنوا و ترکیبی از تقویت کننده،رسیور(بلندگو) و قالب غیر انسدادی یا پوسته در سمت گوش با شنوای طبیعی(گوش سالم)است.اضافه کردن یک میکروفون به سمت گوش شنوای طبیعی، سیستم کراس یکطرفه را به کراس دوطرفه(BICROS) تبدیل می کند که این نوع کراس(کراس دوطرفه)برای افراد کم شنوای دوطرفه مناسب می باشد.
کراس دو طرفه(استریو) شامل دو کراس جداگانه است،به این صورت که صداهایی که به هر میکروفون می رسد به سمت سر مقابل انتقال می یابد.این چیدمان(آرایش) بطور مجازی( بالقوه) ،مشکلات فیدبک را برطرف می نماید.
همه ی اجزای تشکیل دهنده سمعک ترانس کرانیال،در یک طرف سر است اما سیگنال را از طریق انتقال استخوانی به سراسر جمجمه می فرستد.
خروجی سمعک انتقال استخوانی بجای موج صوتی، یک ارتعاش مکانیکی است.این وسیله بسیار مناسب است برای افرادی که بخاطر مسائل و توصیه های پزشکی، نمی توانند از وسایل کمک شنوایی(سمعک)که به هر طریق باعث انسداد گوش می شوند ، استفاده کنند.
در بیماران مبتلا به کم شنوایی حسی-عصبی سمعک انتقال استخوانی به دلیل ناکارآمدی مسیر انتقال استخوانی، بخوبی سمعک های انتقال هوایی نمی تواند باعث تحریک حلزون شود.
در بیماران مبتلا به کم شنوایی های شدید انتقالی،سمعک انتقال استخوانی این توانایی را دارد که حلزون را با همان قدرت سمعک های انتقال هوایی،تحریک نماید.
با بکار گیری استانداردهای موجود(در دسترس) برای آستانه های راه انتقال هوایی واستخوانی،تجویز سمعک های انتقال استخوانی می تواند جایگزین سمعک های انتقال هوایی شود.

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%da%a9%db%8c/

خواندن و نوشتن هم همانند زبان خاص هر گونه می باشد اما جنبه جهانی بودن در آن مطرح نمی باشد. هر فرهنگ شناخته شده سایت بشری یک زبان صحبتی و یا اشاره ای دارد اما همانطور که در فصل اول اشاره شد، گویندگان خیلی از این زبان ها شکل نوشتاری برای زبان خود اختراع ننمودند.
در فرهنگ هایی که زبان نوشتاری وجود دارد این امکان وجود ندارد که زبان نوشتاری به شیوه طبیعی و بدون آموزش هم چون زبان گفتاری توسط کودک فراگرفته شود. بعلاوه توانایی و روال یادگیری خواندن و نوشتن هم بسیار متفاوت بین افراد می باشد، برخی کودکان پیشرفت بسیار سریع با تلاش اندک و برخی نیاز به تلاش بیشتر دارند. فردی که خواندن و نوشتن فرانگرفته باشد مشکلات اجتماعی متعددی را تجربه می کند اما دارای شرایط پاتولوژیک تلقی نمی گردد، این عکس شرایطی است که فرد در معرض زبان قرار گرفته اما قادر به کسب آن نبوده، زیرا این شرایط پاتولوژیک تلقی می گردد.
شرایط پاتولوژیکی متعددی داریم از جمله دیسلکسی، که ناتوانی فرد در خواندن می باشد. خواندن پاسخ طبیعی در معرض زبان نوشتاری قرار گرفتن نمی باشد. این واقعیت ها همه به معنی این است که زبان نوشتاری یک پدیده فرهنگی است برخلاف زبان گفتاری که ماهیت بیولوژیکی دارد.
برخلاف زبان گفتاری، زبان نوشتاری از لحاظ سازماندهی و بازنمایی بسیار متفاوت می باشد.

منبع :

https://tehransafir.com/